W minioną sobotę 14 września 2019 r. mieszkańcy wsi Rudniki obchodzili hucznie swoje święto – okrągłą rocznicę 700-lecia powstania tej miejscowości. Rudniki to jedna z najstarszych wsi w gminie Połaniec. W czasach istnienia kasztelanii połanieckiej Rudniki dostarczały sztaby żelaza wytopionego z rudy darniowej, przetapianego później w kuźniach grodowych. Król Władysław Łokietek bowiem w dokumencie wydanym w Sandomierzu w XIV w. zezwolił Maciejowi, wójtowi połanieckiemu, na osadzenie na prawie magdeburskim nowej wsi w lesie Rudniku należącym do jego wójtostwa.
Historia Rudnik jest nierozerwalnie związana z dziejami Połańca, który początek swojej historii datuje na wczesne średniowiecze. W 1355 roku Mikołaj, syn Macieja sprzedaje Rudniki swojej siostrze Elżbiecie za 120 grzywien. Nazwa wsi wywodzi się od słowa “rudnik’’, co znaczyło kiedyś tyle, co górnik. Jan Długosz w “Liber Beneficiorum” pisze, iż dziedzicem Rudnik był Jan Rytwiański, wojewoda krakowski. Było tu 12 łanów i karczma. Wieś uiszczała dziesięcinę snopową i konopną biskupowi krakowskiemu. W 1578 roku wieś była własnością kasztelana radomskiego, były tu 24 osady, 6 łanów, 1 zagrodnik z rolą, 3 komorników, 3 biednych, 1 rzemieślnik. W XIX wieku Rudniki wchodziły w skład dóbr Tursko Wielkie, które w 1840 roku kupił Stanisław Lewczyński. W 1827 roku było tu 34 domy i 222 mieszkańców. Na Czarnej był młyn wodny. W 1846 roku Stanisław Lewczyński przyznaje połowę dóbr Piotrowi i Stanisławowi Klezmerom, a potem w 1859 roku sprzedaję im swoją część. W 1875 roku dobra wystawione na licytację kupuje Artur hrabia Potocki. Około 1888 roku było tu 42 domy i 385 mieszkańców. Było 510 mórg ziemi dworskiej i 563 morgi ziemi włościan. W 1892 roku Rudniki jako spadek przechodzą na Różę Potocką, córkę Artura, żonę Macieja Radziwiłła. W 1895 roku mieszkało tu 466 osób (231 mężczyzn i 235 kobiet). W 1923 roku wydzielono folwark Rudniki i sprzedano 115 morgów 42 prętów ziemi 42 kolonistom. W 1924 roku dobra nabył Krzysztof, Książę Radziwiłł, by później je rozparcelować. Wtedy też wieś należała do gminy Tursko Wielkie, a do parafii w Połańcu. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego. W latach 1867-1954 w granicach administracyjnych gminy Tursko (natenczas dzieliła się na: wioskę i folwark); a w granicach obecnej gminy Połaniec dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.
Z bogatej historii Rudnik współcześnie pozostało niewiele śladów. Są miejsca, gdzie znajdowały się papiernia, dwór, a także kilka obiektów gospodarczych z przełomu XIX i XX wieku. Dziś wieś rozwija się, modernizuje i nabiera nowoczesnego wyglądu.