Kościół parafialny pw. św. Marcina Biskupa zbudowany został w latach 1893-1899. Budową nowej, murowanej świątyni zajął się ks. Leon Kowalski, a dokończył ją ks. Feliks Braziewicz. Kamień węgielny poświęcił 4 października 1893 r. bp A. Sotkiewicz. Plan kościoła wykonał arch. Napoleon Statowski z Rytwian. Techniczny nadzór nad budową sprawował Wieczorkowski, budowniczy z powiatu sandomierskiego. Murarską pracą kierował Michał Głowacki z Oleśnicy. Kościół został uroczyście poświęcony 29 lipca 1900 r. przez bpa A. Sotkiewicza.
W centralnym punkcie głównego ołtarza kościoła parafii p. w. św. Marcina w Połańcu znajduje się statua Najświętszej Maryi Niepokalanie Poczętej. Zapraszamy do przeczytania krótkiego listu, który został wysłany przez papieża Piusa X z dnia 17 lutego 1905 r. Papież Pius X właściwie Giuseppe Melchiorre Sarto sprawował pontyfikat w okresie od 4 sierpnia 1903 do 20 sierpnia 1914 r. List został opublikowany w książce ks. Jana Wiśniewskiego pt. “Dekanat Sandomierski”.
Ponieważ, jak Nam doniesiono, w parafialnym kościele miasta Połaniec, w obrębie diecezji sandomierskiej leżącym, w niedługim czasie ma być umieszczona statua Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w wielkim ołtarzu tegoż kościoła do publicznej czci wiernych – My, na wieczną szczęśliwej rzeczy pamiątkę, z miłosierdzia Wszechmocnego Boga, opierając się na władzy jego apostołów Bł. Piotra i Pawła wszystkim i poszczególnym wiernym obojga płci, którzy prawdziwie skruszeni wyspowiadawszy się i przyjąwszy Komunię Św. w dniu, w którym statua pierwszy raz będzie wystawiona, ku czci publicznej i na przyszłość w rocznice jej wystawienia, oraz w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej – tym, którzy wspomniany kościół i statuę od I-szych nieszporów aż do zachodu słońca tychże dni corocznie pobożnie nawiedzą i tam za zgodą królów chrześcijańskich, za wykorzenienie herezji, nawrócenie grzeszników i podwyższenie Matki Naszej Kościoła Świętego pobożnie się pomodlą i to uczynią w jednym z wymienionych dni – tym wszystkim zupełne odpuszczenie grzechów i kary za nie miłościwie w Panu udzielamy. Tym zaś wiernym, którzy chociaż bez spowiedzi, lecz z sercem skruszonym na intencję wyżej wspomnianą w jakimkolwiek dniu w rok przed tąż samą statuą chwilę się pomodlą – tym nadajemy 300 dni odpustu. Na koniec, pozwalamy te wszystkie odpusty, jak zupełne i cząstkowe, gdyby kto chciał, ofiarować za dusze w czyśćcu zostające. Wszelkie przeszkody odnośnie do niniejszych przywilejów nie mają żadnego znaczenia. Odpusty powyższe udzielamy na wieczne czasy.
Dan w Rzymie u św. Piotra pod pieczęcią Rybaka
dnia 17 lutego 1905 roku. Pontyfikatu naszego roku drugiego.