Połaniec i jego okolice to malownicze tereny, bogate w różnorodną florę i faunę. Wśród łąk, pól i lasów można tu spotkać wiele gatunków zwierząt, w tym również ptaków. Jednym z ciekawszych, a zarazem często spotykanych mieszkańców tych stron jest kwiczoł (Turdus pilaris), ptak z rodziny drozdowatych, którego niedawno udało się uwiecznić na fotografii w okolicach Połańca.
Charakterystyczny wygląd i śpiew
Kwiczoł to ptak średniej wielkości, nieco większy od szpaka. Jego upierzenie jest dość kontrastowe i łatwo rozpoznawalne. Wierzch głowy, kark i kuper są popielate, grzbiet i skrzydła kasztanowobrązowe, a pierś i boki rdzawopomarańczowe z charakterystycznym, gęstym, ciemnym plamkowaniem. Spód brzucha jest białawy. Dziób kwiczoła jest żółty z ciemnym końcem, a nogi ciemnobrązowe.
Jednak tym, co najbardziej wyróżnia kwiczoła, jest jego charakterystyczny głos. Jego nazwa pochodzi właśnie od wydawanych przez niego dźwięków, które można opisać jako głośne, szorstkie i skrzeczące „kwiczenie” lub „czakowanie”. Śpiew kwiczoła, choć mniej melodyjny niż u innych drozdów, jest donośny i słyszalny z daleka, szczególnie w okresie lęgowym. Choć kwiczołowi daleko do miana najlepszego śpiewaka wśród polskich drozdów, jego unikalne, skrzeczące dźwięki, zmieniające się zależnie od nastroju, są nie do pomylenia. Uroda tego ptaka jest kwestią gustu, ale z pewnością ma on swoich zwolenników.
Środowisko życia i pożywienie
Kwiczoły zamieszkujące okolice Połańca najczęściej spotykane są na skrajach lasów, w zadrzewieniach śródpolnych, parkach, sadach i ogrodach. Preferują tereny z dostępem do otwartych przestrzeni, gdzie mogą żerować.
Kwiczoł jest wszystkożerny. Jego dieta jest zróżnicowana i zależna od pory roku. Wiosną i latem żywi się głównie bezkręgowcami, takimi jak dżdżownice, owady i ich larwy, ślimaki. Jesienią i zimą podstawę jego jadłospisu stanowią owoce i jagody, np. jarzębiny, głogu, dzikiej róży, kaliny czy bzu czarnego. Kwiczoły potrafią zbierać pokarm zarówno z ziemi, jak i z drzew i krzewów. W poszukiwaniu pożywienia często tworzą stada, zwłaszcza w okresie zimowym. Aby zwabić go do karmnika, warto zaoferować mu jabłka lub inne owoce. Obecność głogu i jarzębiny w ogrodzie również zwiększa prawdopodobieństwo, że kwiczoł się w nim osiedli.
Dokarmianie ptaków zimą, w tym również kwiczołów, może im pomóc przetrwać ten trudny okres. Należy jednak robić to odpowiedzialnie, zapewniając ptakom odpowiedni pokarm (np. owoce, nasiona) i dbając o czystość karmnika.
Połaniec przyjazny dla zimujących kwiczołów
Kwiczoły są ptakami częściowo wędrownymi. Te zamieszkujące Polskę, w tym okolice Połańca, zazwyczaj zimują na południu i zachodzie Europy, a na lęgowiska powracają w marcu i kwietniu. Gniazdują kolonijnie, co jest rzadkością wśród drozdów. Niektóre kwiczoły (np. nasz połaniecki) pozostają na zimę w swoich rejonach lęgowych lub w ich pobliżu. Decyzja o migracji lub pozostaniu na miejscu jest prawdopodobnie uwarunkowana dostępnością pokarmu i warunkami pogodowymi. W łagodniejsze zimy, gdy owoców i jagód jest pod dostatkiem, więcej ptaków decyduje się na zimowanie.
Zimujące kwiczoły skupiają się w stadach i koczują w poszukiwaniu pokarmu. Ich dieta w tym okresie składa się głównie z owoców i jagód, takich jak jarzębina, głóg, dzika róża, kalina, bez czarny i ostrokrzew. Chętnie korzystają też z owoców pozostawionych w sadach. W przypadku ostrych zim i braku pożywienia, nawet te kwiczoły, które początkowo zdecydowały się na zimowanie, mogą podjąć późną migrację na południe.
Gdzie kwiczoł buduje swoje gniazdo?
Kwiczoł buduje gniazda z trawy, roślin i gliny. Preferuje umieszczanie ich wysoko, do 7 metrów, w koronach drzew lub na poziomych gałęziach. W braku drzew może wykorzystywać budynki rolnicze. Gniazda budują zazwyczaj w rozwidleniach gałęzi drzew. Mają one kształt czarki uwitej z traw, mchu i drobnych gałązek, wylepionej gliną i wyścielonej miękkimi materiałami.
Samica składa od 4 do 6 jaj o zielonkawoniebieskiej barwie z brązowymi plamkami. Wysiaduje je sama przez około 12-14 dni. Po wykluciu pisklęta są karmione przez oboje rodziców przez kolejne dwa tygodnie, po czym opuszczają gniazdo. Kwiczoły są znane z agresywnej obrony swoich gniazd i młodych. Potrafią atakować intruzów, w tym również ludzi, pikując na nich i zrzucając odchody.
Obserwacje i ochrona
Uchwycenie kwiczoła okiem aparatu fotograficznego w Połańcu było okazją do obserwacji tego ciekawego gatunku. Warto wybrać się na spacer po łąkach i lasach, aby podziwiać jego charakterystyczne upierzenie i usłyszeć donośny głos. Kwiczoł jest gatunkiem objętym ochroną ścisłą w Polsce. Chociaż jego populacja jest na razie stabilna, to zagrożeniem dla niego może być utrata siedlisk, intensyfikacja rolnictwa oraz stosowanie pestycydów. Dbanie o zachowanie różnorodności biologicznej, w tym o zadrzewienia śródpolne i dzikie sady, jest kluczowe dla zachowania tego i wielu innych gatunków ptaków w naszym krajobrazie.
Kwiczoł to fascynujący ptak, którego obecność wzbogaca faunę Połańca i okolic. Jego charakterystyczny wygląd, donośny głos i interesujące zachowania sprawiają, że jest wdzięcznym obiektem obserwacji dla miłośników przyrody. Pamiętajmy o jego ochronie, aby kolejne pokolenia mogły cieszyć się jego obecnością w naszym środowisku. Udana fotografia kwiczoła jest przypomnieniem o bogactwie natury, które nas otacza i które warto chronić.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł. Twój czas spędzony na Portalu jest dla nas najlepszym podziękowaniem za naszą pracę. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami, zapraszamy do naszego serwisu ponownie! Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych.
