W dzisiejszym cyklu informacji historycznych zapraszamy do zapoznania się z ciekawostkami dotyczącymi kościoła parafii Wspomożenia Wiernych w Połańcu. Całość wizualną dopełni filmik z drona, który przygotował Mariusz Kowalik.
Projektantami kościoła byli architekt mgr inż. Adam Agram i konstruktor mgr inż. Edward Paszkiewicz, budowę kościoła rozpoczęto z końcem sierpnia 1990 r. W 1991 r. biskup diecezji sandomierskiej ks. bp. Marian Zimałek dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego pod budowę kościoła. W 1992 r. trwały ciągłe prace przy budowie kościoła, wybudowano ściany kościoła pod wieniec, wykonano chór i zakupiono materiały pod kolejne prace budowlane.
Kronika parafialna kościoła MBWW w Połańcu
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
W 1993 r. została ukończona budowa prawej strony świątyni, wykonano wieńce i przystąpiono do zamówienia konstrukcji dachowej. W 1994 r. zostały wykonane stropy, przystąpiono do montowania konstrukcji dachowej, zakupiono również szwedzką blachę. W 1995 r. wykonano pokrycie dachu blachą, wykonano wylewki wewnątrz świątyni oraz zakończono montowanie krzyża głównego. Krzyż waży 2 600 kg i został wykonany nieodpłatnie przez pracowników Energomontażu Północ. W swojej formie krzyż wyobraża przygarniecie do siebie wszystkich wiernych.
W 1996 r. zostały zamontowane okna, drzwi wejściowe główne i boczne, zamontowano instalację odgromową, ogrzewanie zakrystii, wytynkowano prezbiterium i wykonano nagłośnienie. W 1997 r. przystąpiono do wykonania instalacji elektrycznej. Zostały wytynkowane ściany kościoła, zakupiono również 48 dębowych ławek. W 1998 r. realizowano inwestycję budowy domu parafialnego, w świątyni został wytynkowany strop.
W 1999 r. został zamontowany w kościele ołtarz papieski, przedstawiający Ostatnią Wieczerzę wraz z ambonką przedstawiającą tablice dekalogu i postacie czterech ewangelistów oraz krzyż. Przy właśnie tym ołtarzu na błoniach w Sandomierzu 12 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II odprawił mszę świętą. W tym roku poświęcony został również boczny ołtarz dedykowany św. Maksymilianowi Marii Kolbe, patronowi energetyków.
Świątynia posiada styl nowoczesny, jest ceglana, z białymi, żelbetowymi elementami dekoracyjnymi frontonu, szczytu i trójkątnych lunetek w dachu. Trójkątny szczyt przeradza się w arkadę, zwieńczoną krzyżem o dynamicznym kształcie. Budowla jest jednonawowa, z transeptem i węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium otoczonym zapleczem. Nakryta jest dwuspadowym dachem z wieżyczką na planie trapezu z daszkiem w formie nieregularnego ostrosłupa. Kurtynowe ściany boczne tworzą przestrzenie dla dużych, prostokątnych okien oświetlających całą przestrzeń kościoła. Dodatkowo świątynia zawiera wiele innych okien, o różnorakim kształcie. Prezbiterium wraz z przestrzeniami nawy poprzecznej stanowi rzeźbiarską kompozycję prostych i skośnych ścian, z przestrzeniami otwartymi i półokrągło zakończonymi arkadami, na przemian barwnych i surowo ceglanych, z centralnie umieszczonym tabernakulum w uformowanej w kształt krzyża glorii z promieni. Ołtarz, ambona i krzyż ołtarzowy udekorowane są mosiężnymi rzeźbami Chrystusa i apostołów.
